Η ανακοίνωση ότι βρέθηκε νερό στη Σελήνη θα δώσει νέα πνοή στο παλιό όραμα για αποικίες στο φεγγάρι. Ένας από τους λόγους που ετοιμάζονται νέες αποστολές στη Σελήνη είναι η αναζήτηση φυσικών πόρων. Οι ΗΠΑ ξεκίνησαν νέο διαστημικό πρόγραμμα το 2004, με στόχο τη δημιουργία βάσης αστροναυτών και την αναζήτηση νερού.
Η Ρωσία και η Κίνα, επίσης, έχουν αποφασίσει να στείλουν ανθρώπους στη Σελήνη- η οποία απέχει 384.402 χιλιόμετρα από τη Γη, απόσταση που το διαστημικό λεωφορείο μπορεί να διανύσει σε τέσσερις μέρες. Το έδαφος της Σελήνης είναι πλούσιο σε ήλιο-3, το οποίο θεωρείται ασφαλές καύσιμο για αντιδραστήρες σύντηξης.
Ξαφνικά, η Σελήνη δείχνει και πάλι συναρπαστική. Έχει πολύ νερό, λένε οι επιστήμονες, ενθουσιασμένοι από μια ανακάλυψη που δημιουργεί ελπίδες για τη μελλοντική εξερεύνηση του Διαστήματος με βάση ένα μέρος που, πλέον, φαίνεται πολύ πιο φιλόξενο.
«Πραγματικά, βρήκαμε νερό. Και μάλιστα όχι λίγο, αλλά πολύ σημαντικές ποσότητες», δήλωσε ο Άντονι Κολαπρίτ, επικεφαλής της αποστολής LCRΟSS, του δορυφόρου που προσέκρουσε στην επιφάνεια της Σελήνης πριν από μερικές εβδομάδες. Η πρόσκρουση στον σεληνιακό κρατήρα Καβαίο (Cabeus) στον νότιο πόλο της Σελήνης άνοιξε μια τρύπα 30 μ. σε διάμετρο και εκτίναξε σύννεφο σκόνης σε ύψος 1,6 χιλιομέτρων. Οι επιστήμονες ανέλυσαν το φως όπως διαθλάστηκε από τη σκόνη που προκάλεσε η σύγκρουση και κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι υπήρχαν περίπου 95 λίτρα νερού.
Επί χρόνια, οι επιστήμονες υπέθεταν ότι υπήρχε παγωμένο νερό στους κρατήρες που βρίσκονται κοντά στους πόλους της Σελήνης, μέρη δηλαδή που δεν βλέπει ποτέ ο ήλιος και οι θερμοκρασίες που επικρατούν είναι μερικές εκατοντάδες βαθμοί κάτω του μηδενός.
Δεν είναι λίγοι οι ειδικοί στην εξερεύνηση του Διαστήματος που θεωρούν ότι με την ανακάλυψη αυτή το φεγγάρι γίνεται και πάλι ένα προσφιλές πεδίο ερευνών καθώς το νερό σε μορφή πάγου που συσσωρεύτηκε εκεί επί δισεκατομμύρια χρόνια, θα διευκολύνει τη δημιουργία μιας βάσης αστροναυτών, οι οποίοι θα μπορέσουν να έχουν μεγάλες ποσότητες πόσιμου νερού αλλά και τη βάση για τη δημιουργία καυσίμων. Όμως ελπίδες δημιουργούνται και σε έναν άλλο τομέα: οι επιστήμονες ελπίζουν η ανάλυση του νερού που βρίσκεται παγιδευμένο στο έδαφος της Σελήνης επί πολλούς αιώνες να τους δώσει πρόσβαση στην περιβαλλοντική ιστορία: ένα αρχείο της ιστορίας του ηλιακού μας συστήματος που πάει πίσω έως και 4,5 δισ. χρόνια, δηλαδή στη δημιουργία της Γης.
«Μαζί με το νερό στον Καβαίο υπάρχουν ενδείξεις άλλων ουσιών που παρουσιάζουν μεγάλο ενδιαφέρον. Οι περιοχές της Σελήνης που βρίσκονται σε μόνιμο σκοτάδι είναι παγίδες που μαζεύουν και συντηρούν υλικά για δισεκατομμύρια χρόνια», δήλωσε ο Κολαπρίτ. «Είμαστε εκστασιασμένοι», προσέθεσε. «Η πυκνότητα και η διασπορά του νερού και των άλλων ουσιών χρήζουν περαιτέρω ανάλυσης, αλλά μπορούμε να πούμε με σιγουριά ότι ο Καβαίος περιέχει νερό».
Οι επιστήμονες του LCRΟSS θα πρέπει βέβαια να αποφασίσουν πόσο μεγάλα είναι τα στρώματα του πάγου και πόσο βαθιά βρίσκονται κάτω από την επιφάνεια της Σελήνης. Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα υπάρχουν πολλές ακόμα σελίδες στο νέο κεφάλαιο της εξερεύνησης του Διαστήματος που μόλις άνοιξε.
«Πραγματικά, βρήκαμε νερό. Και μάλιστα όχι λίγο, αλλά πολύ σημαντικές ποσότητες», δήλωσε ο Άντονι Κολαπρίτ, επικεφαλής της αποστολής LCRΟSS, του δορυφόρου που προσέκρουσε στην επιφάνεια της Σελήνης πριν από μερικές εβδομάδες. Η πρόσκρουση στον σεληνιακό κρατήρα Καβαίο (Cabeus) στον νότιο πόλο της Σελήνης άνοιξε μια τρύπα 30 μ. σε διάμετρο και εκτίναξε σύννεφο σκόνης σε ύψος 1,6 χιλιομέτρων. Οι επιστήμονες ανέλυσαν το φως όπως διαθλάστηκε από τη σκόνη που προκάλεσε η σύγκρουση και κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι υπήρχαν περίπου 95 λίτρα νερού.
Επί χρόνια, οι επιστήμονες υπέθεταν ότι υπήρχε παγωμένο νερό στους κρατήρες που βρίσκονται κοντά στους πόλους της Σελήνης, μέρη δηλαδή που δεν βλέπει ποτέ ο ήλιος και οι θερμοκρασίες που επικρατούν είναι μερικές εκατοντάδες βαθμοί κάτω του μηδενός.
Δεν είναι λίγοι οι ειδικοί στην εξερεύνηση του Διαστήματος που θεωρούν ότι με την ανακάλυψη αυτή το φεγγάρι γίνεται και πάλι ένα προσφιλές πεδίο ερευνών καθώς το νερό σε μορφή πάγου που συσσωρεύτηκε εκεί επί δισεκατομμύρια χρόνια, θα διευκολύνει τη δημιουργία μιας βάσης αστροναυτών, οι οποίοι θα μπορέσουν να έχουν μεγάλες ποσότητες πόσιμου νερού αλλά και τη βάση για τη δημιουργία καυσίμων. Όμως ελπίδες δημιουργούνται και σε έναν άλλο τομέα: οι επιστήμονες ελπίζουν η ανάλυση του νερού που βρίσκεται παγιδευμένο στο έδαφος της Σελήνης επί πολλούς αιώνες να τους δώσει πρόσβαση στην περιβαλλοντική ιστορία: ένα αρχείο της ιστορίας του ηλιακού μας συστήματος που πάει πίσω έως και 4,5 δισ. χρόνια, δηλαδή στη δημιουργία της Γης.
«Μαζί με το νερό στον Καβαίο υπάρχουν ενδείξεις άλλων ουσιών που παρουσιάζουν μεγάλο ενδιαφέρον. Οι περιοχές της Σελήνης που βρίσκονται σε μόνιμο σκοτάδι είναι παγίδες που μαζεύουν και συντηρούν υλικά για δισεκατομμύρια χρόνια», δήλωσε ο Κολαπρίτ. «Είμαστε εκστασιασμένοι», προσέθεσε. «Η πυκνότητα και η διασπορά του νερού και των άλλων ουσιών χρήζουν περαιτέρω ανάλυσης, αλλά μπορούμε να πούμε με σιγουριά ότι ο Καβαίος περιέχει νερό».
Οι επιστήμονες του LCRΟSS θα πρέπει βέβαια να αποφασίσουν πόσο μεγάλα είναι τα στρώματα του πάγου και πόσο βαθιά βρίσκονται κάτω από την επιφάνεια της Σελήνης. Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα υπάρχουν πολλές ακόμα σελίδες στο νέο κεφάλαιο της εξερεύνησης του Διαστήματος που μόλις άνοιξε.
[madata.gr]
